Over welk verlies of trauma wil jij jouw verhaal delen?
Twee weken na mijn 18e verjaardag kreeg ik de diagnose van lymfeklierkanker of de ziekte van Hodgkin. Ik kreeg chemo -en radiotherapie, verloor niet enkel mijn lange blonde haren, maar mijn lichaam werd getekend door de zware behandeling.
Hoe ging je daar toen mee om? Wat betekende het voor jou?
Ik was nog jong om te beseffen dat er met mij iets ernstig aan de hand was. Ik volgde in alle onwetendheid mijn mama naar de verschillende consultaties, operaties en behandelingen in het ziekenhuis.
Daarnaast hielpen de fotoshoots van Vanessa Vigna, oprichtster van vzw Warriors, mij de ziekte mentaal te overwinnen via kosteloze fotoshoots.
Ik stemde in om een fotoshoot te laten gebeuren na mijn chemobehandeling met mijn kaal hoofd en ik werd een vechter en echte WARRIOR.
Vanessa kwam op het idee om “VZW WARRIORS AGAINST CANCER” op te richten rond mijn persoon als WARRIOR, als muze en later rond andere jonge kankerpatiënten om zo geld in te zamelen met de verkoop van de kunstfoto’s en van andere merchandising om de psychologische en de fysieke nazorg van kankerpatiënten, de WARRIOR’S, te ondersteunen.
Hoe sta je vandaag in het leven?
Op jonge leeftijd ben ik mentaal snel volwassen geworden. Vechten voor mijn leven werd prioritair in plaats van feesten, studeren en reizen. Ik probeer elke dag te genieten van de kleine dingen en discussies over banale dingen probeer ik te vermijden.
Zijn er zaken met betrekking tot die gebeurtenis waar je vandaag toch dankbaar voor bent?
Door deze gebeurtenis heb ik een andere kijk op het leven dan mijn leeftijdsgenoten. Ik weet dat het leven in één vingerknip voorbij kan zijn. Ik heb geleerd dat alleen ikzelf mijn geluk kan bepalen en niet iemand anders. Ook kan ik gemakkelijk dingen relativeren.
En om de cirkel rond de maken… Mijn osteopaat heeft eigenlijk mijn leven gered. Dankzij zijn gouden handen, voelde hij dat mijn klieren abnormaal aanvoelden en trok hij toen aan de alarmbel. Ik kreeg in oncologie de diagnose van lymfeklierkanker. En ja, je kan het al raden… ik wou op deze manier ook mensen helpen en ik ben zo na mijn behandeling osteopathie gaan studeren.
Naar welke vrouw kijk jij op?
Mijn mama. Ik kijk op naar haar mentale kracht en liefde die ze altijd kan geven in zowel goede als slechte dagen in het leven.