Over welk verlies of trauma wil jij jouw verhaal delen?

Vijf jaar geleden kreeg ik een herseninfarct waarbij ik een hersenletsel opliep. Ik ben heel blij dat ik er nog mag zijn en dat ik geen ‘zichtbaar’ letsel heb. Maar dit maakt het ook vaak moeilijk waardoor ik mezelf en mijn omgeving mij heel vaak overschat en ik vaak een terugval krijg. Ik rouw nog steeds over mijn ‘levend verlies’ namelijk het verliezen van mijn oude energieke ik.

Hoe ging je daar toen mee om? Wat betekende het voor jou?

Complete ontkenning. Ik ben altijd een workaholic geweest, ook toen ik plots mijn infarct kreeg in mijn kapsalon. Ik heb even ‘gerust’ om daarna nog wat klanten af te werken, mijn kassa te maken en op te ruimen om pas daarna naar de spoed te gaan.
Na mijn ziekenhuis opname van 10 dagen, ben ik nog 2 weken thuis gebleven en toen er weer ingevlogen… Tot ik 1,5 jaar later volledig crashte en niks meer kon. Mijn brein had me helemaal lam gelegd. Ik kon niet anders dan plat liggen, had immense spierpijn en migraine aanvallen van 14 uur per dag.

Hoe sta je vandaag in het leven?

Ondertussen zijn we nu bijna 3 jaar na mijn grote crash. En heb ik veel neuro-educatie gekregen van mijn neuropsychologe zodat ik beter begrijp wat de impact is op mijn leven. Ik ga nog steeds om de 6 weken (in plaats van in het begin 2x per week) naar de neurostimulatie waar ze eventjes wat elektriciteit op mijn hoofd zetten zodat ik wat meer in balans ben (mijn letsel zit links frontaal) en ik minder migraine aanvallen krijg.

Ik heb moeten beslissen om enkel achter de schermen te werken in mijn kapsalon aangezien mijn gezondheid die soort van overprikkeling niet toe laat. Gelukkig heb ik een ijzersterk team van straffe madammen achter mij staan die mijn visie en creativiteit volgen. En probeer ik me er bij neer te leggen dat het is wat het is.

01 Lie M Sun

Zijn er zaken met betrekking tot die gebeurtenis waar je vandaag toch dankbaar voor bent?

Door dit mee te maken is de band met mijn man Nelis alleen nog maar sterker geworden. We zijn nog High School sweet hearts en zijn dit jaar 25 jaar samen. Waarvan hij nu dus al 5 jaar een extra job als mantelzorger er ongevraagd moet bij nemen.

Vroeger was ik bijna nooit thuis, altijd aan het werk, naar het buitenland op collectie of training, een druk sociaal leven,… Die snelheid van leven ging voor hem vaak te hard. Nu ben ik altijd thuis. Dus hebben we veel meer tijd voor elkaar (ook al ben ik dan vaak niet echt in staat om veel te doen). Leven met een NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel) is eigenlijk een leven lang in lockdown zitten. En als ik dan toch mag kiezen? Het liefst dan samen met mijn ventje en mijn mini zoo.

Naar welke vrouw kijk jij op?

Naar iedere vrouw die haar eigen ding doet! Die zich niet laat leiden door wat andere zeggen en denken maar puur gedreven word door haar eigenzinnigheid en creativiteit. Kortom vrouwen met ambitie! Of het nu je droom is om je eigen zaak op poten te zetten from scratch, jezelf in zet voor de minderbedeelden of diegene die het nodig hebben, of je een huishouden met kids runt. Maakt niet uit! Als je maar doet wat jou gelukkig maakt.